BEEF

Fataal geweld onder jongeren is een groeiend probleem. Niet alleen in de randstad, waar de opkomst van Drill Rap dit probleem al jaren geleden onder de aandacht bracht, maar in heel Nederland is een zorgwekkende trend zichtbaar. Steeds meer jongeren raken betrokken bij steekincidenten. Ondanks het messenverbod dat sinds dit jaar van kracht is, is het messenbezit onder jongeren nog steeds hoog.  

Vaak wordt gewezen naar Randstedelijke drill rap als veroorzaker van dit probleem, maar geweld onder jongeren is niet nieuw. Benderuzies zijn onlosmakelijk verbonden met straatcultuur, en als vorm is drillrap symptoom van een groter probleem. Jongeren die in een uitzichtloze situatie zitten gebruiken drillrap als platform om de problemen in hun leven te verwerken: kunst gebaseerd op hun leven. Problematisch is dat andere jongeren, die wél keuzemogelijkheden hebben, hun leven gaan baseren op die kunst: ze gaan messen bij zich dragen, omdat ze denken dat iedereen dat doet, raken in een gevecht, trekken dat mes dat ze bij zich hebben en begaan een fatale vergissing.  

Met jongeren uit de straatcultuur op zoek gaan naar de keuzes die je wel of niet denkt te hebben, de momenten waarop de keuze voor je is gemaakt. In de mengeling van angst en bewondering voor de grote leiders van de drill rap verwachten we ruimte te ontdekken voor heroverwegen en twijfel: Waarom gedragen we ons zoals we doen? Zijn dit wel echt de enige keuzes?  

Als vooronderzoek spelen in een kleine setting: waarom? 

Maker Honey Eavis wil van BEEF een voorstelling maken, waarin de keuzes die onderdeel zijn van het dagelijks leven van onze jongeren centraal staan. Waar we in eerdere voorstellingen nagesprekken deden, met kleine groepen in een intieme setting, zullen we met BEEF het gesprek groter maken door vooraf met 70-80 jongeren korte scènes te spelen en daarover met hen in gesprek te gaan. Immers als het gaat over groepsdruk willen we de groep waar we voor spelen ook een plek geven. Zo maken we het ook hun verhaal.