Toen leerkracht, Emine Şimşek, werd gevraagd om voorzitter te worden van de werkgroep kunst & cultuur bij haar op school dacht ze meteen: 'dit ga ik doen'. Nu is ze al zes jaar Interne Cultuurcoördinator (ICC’er) en gebeurt er van alles op het gebied van cultuuronderwijs op islamitische basisschool Ibn-I Sina. “We hebben de afgelopen jaren erg mooie stappen gezet en ons cultuuronderwijsbeleid volop uitgebreid.”
Wat is jouw rol precies als ICC'er?
Mijn rol is, zoals de naam al zegt, het coördineren van het cultuuronderwijs bij ons op school. Ik ben aanspreekpunt en zorg ervoor dat leerkrachten meegenomen en gehoord worden bij de uitvoering van het cultuurbeleid. Met de werkgroep kunst & cultuur maak ik elk jaar een plan en samen zorgen we ervoor dat de doelen zoveel mogelijk worden gehaald en dat cultuuronderwijs op de agenda blijft. De terugkoppeling naar en met leerkrachten is daarbij een heel belangrijk punt omdat cultuuronderwijs dan echt gaat leven.
Wat doen jullie allemaal op Ibn-I Sina?
We hebben het cultuuronderwijs in de loop van de jaren steeds verder uitgebouwd. Toen ik begon als ICC'er namen we alleen nog deel aan het Cultuurtraject. Er lagen ook plannen voor een cultuuronderwijsmethode, maar die waren nog niet heel concreet. We zijn langzaam gaan opbouwen. Zo zijn we drie jaar geleden begonnen met het project Alle Ruimte waarbij leerlingen vier keer per jaar bij een kunstenaar in de wijk op bezoek gaan en daar een activiteit doen. In samenwerking met Villa Zebra hebben we dat project uitgebreid zodat er steeds meer leerlingen mee konden doen. Afgelopen schooljaar hebben we er weer een vervolg aan gegeven met KunstPakt en kunnen alle leerlingen meedoen. Er is een jaarlijkse Kunst & Cultuur Week bijgekomen en ook de methode waarbij leerkrachten wekelijks een kunstles aan hun leerlingen geven, hebben we verder ontwikkeld.
Dat is een flinke lijst! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
Dat heb ik natuurlijk niet in mijn eentje gedaan. Allereerst heb je een directeur nodig die het belang van cultuuronderwijs onderschrijft en dat doet Alaaddin Durmus. Hij heeft ruimte en mogelijkheden gecreëerd zodat we projecten konden uitproberen en het echt konden gaan doen. Verder speelde Marjanne Alderliesten van KCR een belangrijke rol. De motivatie om van onze cultuuronderwijsplannen een succes te maken had ik al, maar er komen zoveel meer dingen bij kijken. Zo heb je met leerkrachten te maken die je moet enthousiasmeren en mee moet krijgen, dat vraagt een bepaalde aanpak. Marjanne zorgde daarbij voor de juiste inzichten en ondersteuning. Haar professionele kijk op cultuurbeleid hielp mij om dingen te kunnen realiseren.
Waarom vinden jullie het zo belangrijk dat cultuuronderwijs een plek heeft op school?
Bij taal en rekenen kunnen kinderen een bepaald niveau laten zien, daarbij draait het om het resultaat, dat is goed of fout. Maar cultuuronderwijs draait om het proces, het onderweg zijn ergens naar toe. En onderweg leren leerlingen zoveel. Ze leren anders kijken naar dingen en daar iets van vinden. Hun horizon wordt verbreed en ze leren omgaan met verschillende emoties en gevoelens. Bovendien leren ze door de school uit te gaan ook hoe het er op een andere locatie aan toe gaat. Wat wordt er van mij verwacht, hoe moet ik hier handelen. Dat is zo waardevol. Als ik naar foto’s kijk van leerlingen die heel geconcentreerd bezig zijn met een activiteit of juist heel erg lachen en genieten, dan denk ik ‘wow, dat we dit allemaal hebben bereikt met elkaar’.
Wat is het belangrijkste wat je hebt geleerd de afgelopen jaren?
Dat het stukje zichtbaar maken van wat cultuuronderwijs teweegbrengt heel belangrijk is bij de verdere ontwikkeling ervan. We doen al deze activiteiten met veel plezier en ook met de lessen in de klas gaat het steeds beter, maar wat halen we op? Hoe reageren kinderen, wat zijn hun ervaringen, wat vinden zij? Zeker als je leerkrachten, maar ook ouders wil betrekken bij cultuuronderwijs is het belangrijk om aan hen te laten zien wat het losmaakt. Zo creëer je draagvlak en wordt het zetten van volgende stappen makkelijker. Dit is een punt dat hoog bij ons op de agenda staat om te verbeteren.
Door onder andere de huidige werkdruk en het lerarentekort is cultuuronderwijs niet op alle scholen vanzelfsprekend, hoe kijk je daarnaar?
Dat het op Ibn-I Sina zo goed gaat met cultuuronderwijs komt echt niet alleen doordat de directeur en ik het belang ervan inzien, we hebben het hele schoolteam nodig. Ik snap dat het heel veel vraagt van een leerkracht, zeker als je kijkt naar werkdruk. En dat het soms ook frustrerend kan zijn als er weer iets bij komt. Maar als je met elkaar blijft inzien wat cultuuronderwijs oplevert dan kost het inderdaad veel tijd en energie, maar dan is dat het waard omdat je het doet voor de leerling. Dat is je passie, je wilt dat zij zich optimaal kunnen ontwikkelen.
Wat wil je meegegeven aan andere ICC’ers?
Ten eerste, geniet er echt van. Je doet wat mij betreft het leukste wat je kan doen op een school. En geef niet op, blijf plannen en zorg ervoor dat cultuuronderwijs niet naar de achtergrond verdwijnt.